Ann en Marijke fietsen

Op maandag    22 november zijn wij weeral op tocht geweest. Toen ik bij Ann toekwam, zag ik haar klaarmaken. Ik wachtte buiten. Wij vertrokken richting het Middelheimpark. Na een kort afstandje kwam ik Pjotr tegen. Dat was heel leuk, maar wel toevallig. Op dit moment namen we al een pauze om even te praten. Pjotr vertelde aan Ann dat ik de meter was van zijn jongste broer Thorsten. Ik vond de manier waarop hij het aan Ann vertelde hartverwarmend. Na zijn uitleg zetten wij     onze tocht verder. We reden over de brug van de autosnelweg en natuurlijk was het weeral file. Na een uur arriveerden wij aan het Middelheimpark. De taverne waar we voordien gezeten hadden, was gesloten. Geen getreur, we hebben een ander cafeetje gevonden waar we terecht konden. Terwijl we iets dronken, hebben wij een goed gesprek gehad. Wanneer onze drankjes op waren, vertrokken we terug naar het huis van Ann. Om niet dezelfde weg te moeten rijden namen we een beetje een andere weg. Het was ook al donker aan het

Van vrijdag 3 tot 6 september waren we met de groep aan zee in Nieuwpoort. Op zondag 5 september deden we aan zee onze tocht. We reden van Nieuwpoort naar Oostduinkerke. Onderweg kwam ik een man tegen die gedronken had. Hij zei tegen mij: "Ik hou van u." Ik vond dat heel raar! Ik reed verder. Een eindje verderop stond de zelfde man er weer, maar nu bleef ik rijden. Ik wilde hem zo snel mogelijk kwijtspelen. Dat is gelukt! We gingen met de groep iets drinken en snoepen. Ik at een overheerlijke pannenkoek. Nadien reden we terug langs een andere weg. Het was bijna altijd rechtdoor. Op een bepaald moment kwamen we aan een moeilijk stuk.  Gelukkig kwamen er twee voorbijgangers voorbij. Ze hielpen Ann even over een heuveltje. Toen we aankwamen bij het verblijf, waren we blij en de groep ook. Zalig was het

Op maandag 30 augustus vertrokken we bij Ann. We reden naar het Rivierenhof in Deurne. Het eerste stuk was gekend. Toen we naar Park Spoor Noord gingen, namen we dat stuk ook. We sloegen nu niet af naar het Centraal Station, maar  reden rechtdoor. Op het moment waar we over een brug moesten, hielp ik Ann. Na een uur kwamen we aan. Ik  ben een natuurmens en genoot van de mooie natuur. We gingen samen ene pakken. Een tafel was gereserveerd. Van het ene moment op de andere zorgde de garçon ervoor dat die tafel niet meer gereserveerd was. Wij  vonden dit gek, maar wel vriendelijk. Op het terras dronk ik iets en at een zakje paprika chips. Ondertussen deden we een deugddoende babbel. Nadien vertrokken we huiswaarts. Het was een zeer leuke tocht!!